بعد از مدتها از نامه ها

Search This Blog

سندروم نامه نویسی

May 12, 2018

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

باز دوباره بی قرار نامه نوشتنم .

Get link
Facebook
Twitter
Pinterest
Email
Other Apps

Comments

درّفتن

مرد از اوناییه که حواسش هست از اونا که خوب نگاه میکنند مثلا از چمدونم عکس گرفت بعد از تعریف"بارونی معروف آبی٭"کوهن اومد از کنار گوش و گوشواره و گردنم و پارگی رو شونه ی بولیز مخمل مشکی م عکس گرفت مریم گفت مثل جمله ی همین ترانه هه.از اوناست که من اتفاقا کم ازشون دیدم ،روز اول رفت بیرون برام شربت عسل آویشن خرید بعد موقع خواب آب و شربت و دستمال کاغذی رو گذاشت کنار تخت برای من و یه عود روشن کرد و از اتاق رفت . فرداش صبحونه سوپ پخته بود شبش راه رفته بودیم و آرابو چیز قارچ برگر خورده بودیم . رو مبل که دراز میکشیدم حواسشبود سه تا تشکچه رو زیر پای من بذاره و شارژر کنارم باشه تشویقم کرد براش از نوشته هام بخونم و مگه چندتا مرد هستن که بشه براشون خوند بعد هم خودش از نوشته هاش از کتاب نیمه نوشتش برام خوند ، بهم رقص یاد داد رقص بلوچی و شب از مریم که خدافزی کردیم پشت سرهم از نوشته هامون خوندیم من لبه کانتر بودم و داشت غذا درست میکرد گفته بودم نمیخاد بابا گوش نکرده بود که چطور بدون شام راهیت کنم و مرغ مزه دار شده با لیمو و فلفل دلمه های رنگی چطور انقدر خوشمزه بود ،میگفت بری این بچه ،سگش

پانصدوشصت یورویی

با یه دوستی قرار گذاشتیم از محل کارامون برسیم پارک خانه و بریم راه بریم حرف بزنیم تو این وسط دوستم زنگ زد از کاشان اومده باید یه بسته پول بهم برسونه برای دوست دیگه م که اصفهانه . که گفتم بیا فلانجا .ما دوتا قدم زنان رسیدیم به کافه نزدیک . محمد رضا آب سفارش داد من قهوه ی پرتقال دارچین تو این وسطم آقای گوزن که همیشه «نزدیکه » برامون بیسکوییت شکری آورد .سیگار دود کردیم و گپ زدیم من لباسام مشکی بود . دوست دیگه م رسید سرمیز سرپا وایساد و یورو ها رو داد شمردم و سیگار کشید دست داد بره . من گفتم شبیه گروه های مافیایم و برای رد گم کنی تو کافه ایم . گفتم کی میاد بگیرتشون که جواب داد دوستش میاد و بهت زنگ می زنه فردا. یجور جو مافیا و قاچاق گرفته م که رفتم دستشویی و پولا رو گذاشتم تو سوتین گیپوریم و بیشتر حس کردم مرموز شدم.

اشارات نظر

تو مهمونی نصفه شبی که به صرف بازی بود و من از مهمونی تولد دیگه اومده بودم، من تا رسیدم رفتم اتاق تاپ و شلوارک پنبه ای مو پوشیده بودم اونم رفت شلوارک پوشید بقیه هم با لباس راحتی بودن.رو مبل کنار هم بودیم من بازی نمی کردم ، اون اول بازی مافیا کشته شده بود. گفتم رون پات چیشده، گفت بچگیم آبجوش ریخته و خاطره شو گفت و گفت این پام هم هست، گفتم عه چرا اونشب ندیدم پس، داشتیم مدل ماری فس فسی حرف میزدیم کسی نشنوه ، گفت بهم توجه کن، گفتم از این به بعد بیشتر توجه می کنم، ساعت چنده و ساعت 4:13صبح بود، گفتم دیگه هر روز چهار و سیزده دقیقه های صبح به تو تئجه می کنم. گفت بیا ادگار الن پو بخونیم گفتم باشه گفت کِی؟گفتم پاشو بریم، از اینکه وسط جمعی که نمی دونن بین ما چیه پاشیم بریم، بلند خندیدیم از شهر دستور دادن که صدای مردگان بلنده. ساکت شدیم.

Powered by Blogger

سندروم نامه نویسی

Comments

Post a Comment