شبم تاریک، رهم باریک و دوره.

دریا دادور رو میشناسی؟صداش که دیدی چطوریه؟داره میخونه از دلتنگی و خونه سرده و اینکه نمیدونه کدوم دستی از هم جداشون کرده و حتی اگه برگرده هم فایده نداره  و چرا نپرسیده طرف این چرا گذاشته و گذشته و اینم تو آینه پیری چشماشو دیده و خون گریه می کرده و فلان و بهمان .از اون طرف گربه هه غلت میخوره رو زمین که می خواد بره به گربه نر سیاه سفید تو حیاط بده اون از پشت در میو های دلبری و بیا ببرمت بگردونمت و برات اینجور کنم اونجور کنم اینم خودشو میزنه به زمین و زمان و می ماله به پرو پای من که درو باز کنید من برم  و من چشمم اونو گرفته  .صبح مثل احمقا با بغض و آه داشتم نوازشش می کردم و میگفتم نکن مادر نکن . خودتو دوست داشته باش دروغ میگن این گربه حیاطی ها و بقیشونم . بشین اینجا  خانومی تو کن  دلبری تو کن ما ناز خرتیم ولی خب خود الاغمم که میدونم در نهایت اون که اون گربه سیاه سفید حیاط داره رو ما نداریم. دارم از ناله های خامه دیوونه میشم و غمگینشم . از اینورم  خودم داشتم کمد زهره رو خالی میکردم لباسامو بقچه  می کردم بذارم تو انبار  پایین و با هر لباسی که تا میکنم بغضی تر میشم که چه قشنگن و حیف این همه لباسای قشنگ که برای منن . من که هی داره فضای شخصی نداشتنم کوچیک تر میشه.از خونه نداشتن و اتاق نداشتن و یه تخت خواب نداشتن حالا یه کمد هم ندارم . چند سالمه بیست و هشت؟ الان وقت اینطور آوارگیه؟میتونه باشه .بعد تو این جمع و تا کردن  دریا دادور هم نشست به خوندن . با همون جمله هایی که میتونست فکرای من باشه . بعد من با چشمای پشت سبز کشیده شده و گوشواره های مرواریدی و لبای سرخابیم نشستم به گریه آی گریه گریه گریه  زانوهام هم بغل کردم . کافی بود  دوربین همینطور بره بالا تا سرگردونی زنی زانو به بغل رو ببینی که اول فیلم چند روز پیش داشت میخوند و می رقصید و آزاد ترین زنی بود که می دیدی . پیاده روی می رفت  لوسیون ها رو بو می کرد بی بوترینو بر میداشت  کرفس گاز می زد بلیت سفر چک می کرد و تو بغل مردی بود و  خیالشو راحت می کرد عاشقش نمیشه بابا ،صبحانه آماده می کرد آواز  می خوند. می رفت سرکار همه رو می بوسید  می خندید  بعد دلداری می داد یکیو با یکی شعر می خوند . هیچ کدوم از اون آدما چه میدونستن قراره چهار روز بعدبشینه وسط لباساش و زاری کنه برای یه گربه برای یه کمد برای  تنها شدن برای دوست نداشته شدن برای این همه لباس .