موافقت با سعدی

یجا میگه:گر آنچه بر سر من می رود ز دست فراق/علی التمام فرو
خوانم،الحدیث یطول
زدست گریه کتابت نمی توانم کرد/که می نویسم و در حال می شود مغسول


من یاد دفتر  هایی میفتم که از تو مینوشتم و همون موقع انقدر گریه میکردم جوهرا میدویدند نوشته ها پخش میشد تو نقاشیا .
عجیبه دیگه تو هر دوره تجریه ها شکل همه لابد الانم طوری گریه میکنیم که تایپا اشتباهی میشه.